Over Efficiency, Werkplezier en Persoonlijk Onderhoud
We lijken te leven in het tijdperk van de efficiency. Alles moet voortdurend efficiënter, er is een grote mate van ongeduld op vele vlakken en maatregelen om meer efficiency te bereiken vallen bijkans over elkaar heen. Hoe komt dat toch? Maar ook: wat is het effect op jou als professional en hoe kun je er beter mee omgaan?
Vroeger, niet eens zo heel lang geleden, zijn we begonnen om steeds meer werkzaamheden inzichtelijk en ‘meetbaar’ te maken. Veel dingen kosten immers geld en soms is niet zo makkelijk te zien waaraan dat geld precies wordt besteed en of dat eigenlijk een goede besteding is. Niet zo gek natuurlijk, om te bedenken waaraan je je geld uitgeeft en of dat zinnig is. Wat het ingewikkeld maakt is dat niet alle aspecten van werk zo makkelijk langs de economische meetlat kunnen worden gelegd. Hoe meet je bijvoorbeeld ‘zorg hebben voor een cliënt/klant’? Of ‘klantgerichtheid’? ‘Hart voor de zaak’? Of ‘kwaliteit’? Het laatste wordt natuurlijk wel serieus geprobeerd, maar blijft vaak steken in meten van de zorgvuldigheid van procedures en processen. Belangrijk, maar tot echte kwaliteit hoeft het zeker niet te leiden. Bij producten werkt dat beter dan bij diensten. Reflex, zeker in de financiële afrekencultuur, is om procedures toe te voegen en uit te breiden om zoveel mogelijk ‘meetbaar’ te maken. Terwijl dat juist afleidt van de kwaliteit van je dienstverlening en tot veel navelstaren.
Nadat veel zaken meetbaar waren gemaakt, hoe gemankeerd soms ook, kon het proces van efficiencyverbetering starten. Gewenst, want collectieve voorzieningen kosten veel geld. Met name in de non profit sector lag nu de weg open om budgetten te laten krimpen; caseloads gingen omhoog, administratieve verplichtingen groeiden, mensen uit de marktsector werden ingevlogen omdat zij beter zouden zijn in efficiënt omgaan met middelen. Middle management verdween grotendeels, immers; wat is de meetbare toegevoegde waarde? Voor de ondersteuningsfunctie in organisaties gold min of meer hetzelfde; professionals moesten het zelf maar regelen, geautomatiseerde systemen boden daarvoor onbeperkte mogelijkheden, al is de vraag hoe efficiënt dat in de praktijk werkt.
Waarom deze uitweiding? Omdat dit alles leidt tot doorgedraaide professionals. Die graag met zorg hun werk goed willen doen, maar daar nauwelijks nog aan toe komen doordat ze van alle kanten onder druk worden gezet om meer te presteren in minder tijd, zonder goed klankbord. Die alles zelf moeten oplossen en voor wie er nauwelijks nog ondersteuning beschikbaar is, of tijd voor reflectie, of om te groeien als professional en als mens. Of voor plezier in hun werk. En die ook nog moeten zorgen dat ze fris en bemiddelbaar blijven, want de arbeidsmarkt is intussen verhard en geflexibiliseerd, terwijl organisaties ook minder stabiel zijn geworden.
Ik zie het bovenstaande patroon teveel in mijn loopbaan- en coachingpraktijk, en zeker niet alleen bij mensen die in de non-profit sector werken. Helaas wachten nogal wat mensen (te) lang voor ze de hulp van een coach inroepen om de regie terug te krijgen. Ze verliezen het plezier, worden ziek of overspannen, of hun wordt de wacht aangezegd omdat ze onvoldoende functioneren. Zonde, want voorkomen is beter dan genezen en er is vaak veel te voorkomen. Je auto breng je meestal niet pas naar de garage als hij kapot is, maar door goed onderhoud zorg je dat de kans op pech onderweg klein is.
Goed onderhoud van je loopbaan is nog veel belangrijker dan onderhoud van je auto, maar toch onderbelicht. Met (loopbaan)coaching kan de ontspanning terugkomen, het relativeringsvermogen en daarmee ook het plezier. En vanuit plezier doe je je werk beter en is er ruimte voor professionele en persoonlijk groei. Het maakt je (hernieuwd) bewust van je kwaliteiten en van hoe je beter kunt omgaan met je valkuilen. Zodat je je weer primair gaat richten op je dienstverlening in plaats van op spreadsheets. Een organisatie verander je niet zomaar, de tijdgeest ook niet. Maar wel de manier waarop je daarmee omgaat. Dat kan al een wereld van verschil maken. Voor jezelf en voor je klanten.
Je legt de vinger mooi op de zere plek