Leef je leven eens als de eerste dag (van je vakantie)!

Heel lang geleden vertelde cabaretier Youp van ’t Hek in één van zijn conferences dat we het leven moeten leven alsof elke dag onze laatste is. Ook zanger Marco Borsato zingt in ‘Rood’ over ‘pluk de dag want het kan zo ineens je laatste zijn’. Mooie aanbevelingen om in het hier en nu te leven. Om vreugdeloosheid en sleur te doorbreken. Vreugdeloosheid is natuurlijk heel treurig, de dingen die je doet niet met plezier en toewijding doen. Of zelfs niet meer weten waarom je ze doet. Dat maakt je kwetsbaar, immers; wie zijn baas niet kan uitleggen waarom hij voor hem werkt, doet zijn werk waarschijnlijk minder goed en staat ongetwijfeld eerder op straat. En wie zijn partner niet kan uitleggen waarom hij ook komend jaar graag bij hem blijft, heeft heel wat uit te leggen. Geen overbodige luxe dus om je geregeld af te vragen waarom je dingen ook weer doet en of dat nog klopt. En zo nodig je koers te verleggen.

Even terug naar dat leven alsof het je laatste dag is. Dat leidt nogal eens tot meer, meer en meer; een bucket list, veel grote reizen, constant activiteiten en prikkels. Doodvermoeiend, want de meeste mensen gaan gelukkig morgen niet dood. En dat leven als de laatste dag moet je dan lang volhouden, een hele opgave als je het zo aanpakt; wel in het nu, maar niet in het hier. Bij mensen die die laatste dag wel in beeld hebben, zie je overigens vaak juist andere, kleinere behoeften; genieten van kleine dingen, dingen met aandacht en toewijding doen, een wandeling maken, genieten van je tuin, de natuur, een kopje koffie, een praatje. Daadwerkelijk in het hier en nu leven.

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar dat gevoel van die ‘laatste dag’ benauwt me altijd. Ik word er onrustig van. Tijdens de laatste dag van mijn vakantie bijvoorbeeld ben ik, ondanks dat ook ik probeer in het hier en nu te leven, altijd alweer met één been bezig met de terugreis. Die laatste vakantiedag is meestal niet mijn leukste, tenzij ik daarvoor heel veel verkeerd heb gedaan. Proberen nog even te genieten, terwijl er moet worden opgeruimd, er mogelijk lange files wachten en thuis vele taken, verplichtingen en verantwoordelijkheden.

Nee, dan die eerste vakantiedag, die aan het eind van de vakantie alweer zo lang achter je lijkt te liggen. Een nieuwe omgeving, een frisse blik, nieuwe ontmoetingen. Nieuwe geuren, indrukken, nieuwe geluiden. Steeds licht uit evenwicht omdat je vaste routines ineens niet meer werken. Je snuift alles op met een veel grotere intensiteit dan anders, al je zintuigen staan open. En dan dat gevoel van een zee van tijd en ruimte en van onbevangenheid. Onbevangen vind ik een mooi woord. Het gevoel dat daarbij past, spreekt mij aan als het gaat om leven in het hier en nu, veel meer dan de haast van die laatste dag.

Ik wens je dan ook veel onbevangenheid toe bij terugkomst van vakantie en leef je leven eens wat vaker alsof het de eerste dag van je vakantie is!